Grand Canyon - Tucson

Vanmorgen werden we net voor de wekker wakker die om 04.50 uur stond. OK, normaal gesproken draai je je dan nog een keer om…. Maar een blik vanuit het raampje van onze cabin, gaf zicht op een onbewolkte lucht. Dus spring je uit je warme bed in een Tshirt, een trui, een fleecevest en je regenjas, lange broek, dikke sokken en wandelschoenen voor een blik op de Sunrise.
Helaas, pindakaas…. Bleek toen we richting de rand van de Canyon liepen dat het westen een heldere lucht had maar dat er een redelijk dik wolkendicht in het oosten hing. Dus de zon ging wel op maar wij , samen met ons redelijk wat andere vroege vogels hebben alleen de wolken wat rose/oranje zien opgloeien maar van een zonsopkomst met mooi licht over de Canyon was dus helaas geen sprake.
Op de weg terug naar de cabin kwamen weer hertjes tegen maar ook al de eerste groepen wandelaars die de afdaling van de Grand Canyon gingen lopen. Daar we toch al om 05.50 uur aangekleed terug waren in onze cabin, meteen maar even gewapend met laptop ons stukje gepost via de wifi in het hoofdgebouw. Daar stonden ook al mensen voor het restaurant te trappelen wat om 06.00 uur open zou gaan. Al heel wat mensen dus in de benen op dit vroege uur.
Bij terugkomst in de cabin, voelden we eigenlijk pas goed hoe KOUD het in ons huisje was. Terug in bed was het zelfs ook niet één, twee, drie warm te krijgen dus hebben we de verwarming er maar bij aangestoken want anders zagen we douchen echt niet zitten.
Na het ontbijt, alle spullen eer in de tassen gestoken, daarna een laatste blik geworpen op de Canyon (helaas waren er alleen wat wolken bijgekomen) en de sleutel van de cabin gaan inleveren bij de receptie. Daarna de Tomtom op Tucson ingesteld en gaan rijden. De rit komt vandaag neer op 550 km welke we groetendeels via de Interstate zullen afleggen daar we de stops tussen in hebben geannuleerd. Zodra we in de buurt komen van de bosbranden van Oak Creek, rijden we kilometers lang door een ‘mistig’ gebied waar het zicht door de rookvorming beperkt is. We realiseren ons dat we er goed aan hebben gedaan om ons plan om te gooien daar deze rook duidt op een natuurramp die zich verderop in Arizona onttrekt. Er wordt ook gewaarschuwd voor overstekende Elks (rendier achtige) die op de vlucht zijn geslagen vanuit het brandende gebied en dus de snelwegen in paniek kunnen oversteken. We hebben ze niet gezien maar je wordt er wel beetje triest van als je nadenkt wat er verderop aan de gang is. We wijken ook niet meer van de Interstate af om alsnog een stuk toeristische route te gaan rijden want de kans is groot dat het daar ook ‘mistig’ is door de rook dus we gaan in 1 streep door naar Kees, Lynn en hun inwonende nichtjes Lauren.
De reis verloopt verder voorspoedig en vooral rond Phoenix is het druk op de weg in verband met het lange Memorial Day weekend maar we kunnen goed doorrijden. Tijdens onze lunchstop bellen we even met Mama Anke en Papa Ad om even te laten weten dat wij het goed maken en even elkaars stem te horen.
Veel vroeger dan met Kees en Lynn afgesproken (we zouden mee-eten rond half acht) , staan de dus rond de klok van 4 uur in de achtertuin bij de familie. Zij zijn blij verrast dus het bijkletsen kan beginnen. Helemaal leuk! Het is trouwens behoorlijk BEWOLKT in Tucson iets wat ik in de vorige vakantie 4 jr geleden niet 1 dag heb gezien… dus ik ben toch bang dat het nieuwe mouwloze Tshirt van Martin een slechte uitwerking op het weer heeft en ik dreig dit op korte termijn ritueel te gaan verbranden als dit ‘weer’ niet snel ophoudt. Maar de temperatuur is prima, dus ik heb niets te zeuren hoor!
Om 5 uur gaan we richting de Bed&Breakfast (www.monamibandb.com) die 8,5 km verderop in Tucson ligt. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaresse Pat en rondgeleid in ons huis voor deze week. Een alle schattigst bungalowtje, van alle gemakken voorzien, zwembad in de tuin….en…. deze week zijn wij de enige gasten dus hoe luxe kan je het treffen. We laten de koffers liggen tot morgenochtend, en schieten even een ander Tshirt aan om ons opnieuw bij de familie te melden. Daar zijn inmiddels een bevriend echtpaar Linda en Bruce aangeschoven voor het diner en zij blijken niet te zijn ingelicht dat wij een paar dagen eerder in Tucson zouden aankomen. Zij vallen zowat van hun stoel als wij het hoekkie omkomen en ze zijn ook zeer geïnteresseerd hoe onze vakantie is verlopen en hoe het verder met ons is vergaan na ons laatste bezoek. We kletsen de kelen schor terwijl we heerlijk spaghetti met meatballs en penne met rode saus en worstjes eten. Lauren heeft een heerlijk peanutbutter & Chocolate toeter in elkaar gedraaid dus we gaan volledige afgetopt naar ons logeeradres.