Yosemite National Park – dag 2

Gisteravond hebben we besloten om er vandaag een wandeldag van te maken. Het plan is opgevat om een wandeling naar de vallei te rijden en daar een wandeling naar Mirror Lake te gaan maken. Op de terugweg rijden we dan langs Glacier point om daar op zo’n 2500 hoogte uitzichtfoto’s te gaan maken.
Tijdens het tandenpoetsen in de gezamenlijke toiletruimte raakt Martin echter aan de praat met een buurman van een paar kamers naast ons. Hij vraagt Martin wat onze planning voor vandaag is en als hij aangeeft dat we naar Mirror Lake te zullen gaan, vertelt hij dat dit misschien op een teleurstelling kan uitlopen. Het meer staat er om bekend dat de omringende bergen prachtig spiegelen in het meer maar daar het waterniveau zo laag staat van het meer…. Tref je er nu meer een paar ‘puddles’ (plassen) aan in plaats van een meer. Buurman is gisteren naar Taft point en Sentinel point, twee uitkijk posten op de weg naar Glacier point geweest en het uitzicht was daar zo mooi dat je met open mond zou staan te kijken. Dus gooiden wij ons plan om en vertrokken wij met de auto naar de parkeerplaats welke op 2300 mtr hoogte, tussen beide uitkijkpunten in ligt. Er stonden zo’n 10 auto’s en wij konden nog net onze bolide op de hoek kwijt waarna we er eerst voor kozen om naar Taft point te lopen. De bomen op de helling zijn met name enorme spar-achtige welke zo groot lijken te groeien dat de top er op een bepaald moment uit knapt. Het landschap heeft daarom een beetje het aanzicht alsof een stel reuzen met boomstammen heeft lopen gooien. De temperatuur was vergeleken het dal relatief koel te noemen en tussen de bomen vonden we nog resten sneeuw maar de meegenomen jassen hebben we verder niet nodig gehad. Aan het eind van het pad moest er nog een stuk worden afgedaald naar een stenen plateau en….. buurman had gelijk…. Het uitzicht op dit punt (2200 mtr) was daar adembenemend!! Daarnaast kon je langs de steile hellingwand recht het dal inkijken. Alle wandelaars die je tegenkwam waren dezelfde mening toe bedaan. Dit was zeker de moeite waard. Op de terugweg waar we toch een redelijk klimmetje terug naar het pad moesten maken, kwamen we nog een stel tegen dat ons vroeg of het nog ver was naar het uitzicht punt. Hij liep voorop en zij hield met haar ene hand zijn arm vast en met de andere hand het leidsel van haar blindengeleiden hond. Wij vonden het een dappere onderneming daar wij zelf al behoorlijk moesten opletten om niet mis te stappen maar aan de kalmte van de meneer te zien, deden zij dit soort uitstapjes dus wel vaker. En wij hoopte maar dat mevrouw slecht ziend was en in elk geval ‘iets’ zou meekrijgen van het prachtige uitzicht.
Het pad vanaf Taftpoint had op een gegeven moment een afsplitsing naar Sentinel point. Dus in plaats van via de parkeerplaats heen en weer te lopen naar beide punten, was er een rondwandeling mogelijk. Op dit stuk kwamen wij bijna niemand tegen en ging het pad flink naar beneden. Net op het moment dat ik dacht dat het niet verder moest gaan zakken daar we anders in de vallei zouden uitkomen, ging het pad toch weer omhoog en kwamen we een wandelaar tegen. We vroegen hem of we goed zaten voor de richting naar Sentinel point en dat werd bevestigd al adviseerde hij ons om eerst even met hem links af te slaan en ook het uitzichtpunt daar even mee te nemen. We hebben zeker een kwartier leuk met de man staan babbelen die een zomerhuis in de buurt van ons hotel bleek te hebben. We zaten dus goed en moesten rechtsaf heuvelopwaarts aanhouden. Na een pittige klim hebben we Sentinel point, een grote kale ronde steenformatie bereikt. Vlak voor het uitzichtpunt kwam het pad vanaf de parkeerplaats er weer bij en werd het ook weer drukker. En ook vanaf Sentinel point (2400 mtr) was het uitzicht prachtig al vonden we zelf dat Taft een meer bijzonder punt was. Na wat te hebben uitgerust op Sentinel point, zijn we teruggelopen naar de auto. De totale rondwandeling was zo’n x 5,5 mile maar best pittig te noemen door de hoogte meters welke erin zaten. We hebben het heerlijk op ons gemak gelopen en steeds uitgebreid de tijd genomen om van het uitzicht te genieten en mooie foto’s en video opnames te maken. Helemaal top!
Daarna zijn we alsnog de Valley ingereden omdat Martin mij nog de tentjes wilde laten zien waar hij vroeger een keer in Camp Curry had geslapen. Deze rij tenten bleken er echter niet meer te staan daar zij in een gebied stonden waar ooit enorme rotsblokken naar beneden zijn gekomen dus een ranger die hij ernaar vroeg, vertelde dat deze uit veiligheidsoverweging toen zijn weggehaald. In camp Curry hebben we aan het eind van de middag lekker pizza gegeten waarna we rond 6 uur weer terug zijn gereden naar ons hotel en de rest van de avond hebben verpoosd met op ons balkon lekker boekjes lezen.