San Fransisco

Daar we in deze B&B de douche en toiletten op de gang delen met de andere gasten, zijn we maar voor de meute uit om 06.00 uur gaan douchen. We waren per slot van rekening toch al de halve nacht wakker. Blijft het toch een beetje kamperen en gebiedt eerlijkheid mij te vertellen dat we tot nu toe nog niet één keer hebben moeten wachten op de beschikbaarheid van het sanitair.
We stonden dus om 07.00 al te trappelen bij de Ivy room (lees keuken) om daar te gaan ontbijten. Daar zaten we aan gezamenlijk aan tafel met 2 Hongaren, 2 Chinezen en 3 Amerikanen. Dus onder gezellig gebabbel het ontbijt genuttigd en heel hard geprobeerd om niet te luisteren naar het slurpen en smakken van het stel uit China…… volgens mij went het nooit.
We liepen dus al ruim voor 9 uur in een stralend zonnetje op straat om Down Town langs de toeristen informatie te lopen om te zien of we daar een pas voor alle nationale parken konden kopen. Onderweg naar het centrum was het natuurlijk nog erg rustig op straat waar het de reguliere bevolking van SF betreft waardoor het nog eens extra opviel hoeveel mensen hier op straat wonen, in de parken slapen en ook hoeveel mensen hiervan gehandicapt en/of geestelijk volledig van het padje zijn. In de winkelstraten zitten met regelmaat bedelaars langs de kant op zoals we gisteren vanuit de bus zagen, spreken mensen bij verkeerslichten ook de bestuurders van auto’s aan. Nu schijnt volgens de mevrouw uit Hawaï waarmee we ontbeten hadden en die in SF verblijft voor familiebezoek, dat veel mensen niet geholpen willen worden. En daarnaast hanteert SF ook hier een zeer tolerant beleid ten aanzien daklozen. Op zich doen ze niemand kwaad maar we hadden allebei zoiets van dat we s avonds daar liever niet langs zouden lopen. En oh ja…. We kregen ook nog marihuana aangeboden op straat. Ik dacht dat zoiets nu typisch bij Amsterdam hoorde.
Anyhow…. Bij de toeristeninformatie konden we kaartjes voor de Hop On Hop Off bus kopen dus zo hebben wij ons op het bovendek van de dubbeldekker door de stad laten crossen. Molly was onze gids en zij praatte de boel gezellig aan elkaar. SF staat bekend om de vele huizen met erkers en voornamelijk om het rijtje “painted ladies’, dat zijn de houten huizen met erkers welke in minimaal x 3 kleuren verf zijn gezet, welke vroeger voorbij kwamen in de leader van de serie “Full House”. SF is een van de duurste steden om in te wonen en de huizenprijzen zijn sky high. Bijna geen van de huizen heeft een tuin dus zijn heel veel huizen voorzien van erkers om zoveel mogelijk zonlicht binnen te laten. Echter is het aantal vierkante meter park per inwoner van SF wel het hoogste van het land dus kunnen de mensen uit SF wel buiten recreëren. Aan de noordkant van de stad zijn we even lekker uitgewaaid met een retourtje Golden Gate Bridge wat in Cabrio Bus wel een luchtige ervaring was. De brug lag niet in de mist daar het een stralende dag was dus dat was mooi meegenomen. Uiteindelijk zijn we bij Pier 39 uitgestapt, mega toeristisch maar wel gezellig, om eerst de zeeleeuwen te gaan bewonderen die daar hun woonplaats op drijvende houten pontons hebben uitgekozen. Er wordt de hele dag wat territoriaal tegen elkaar aangeblaft (de mannen) en over elkaar heen gerold en geschurkt (de dames) en af en toe een verfrissende duik genomen. Aansluitend hebben we op pier 39 gegeten en hebben we verder de benenwagen genomen. Per toeval liepen we langs een kantoor tevens expositieruimte van de Nationale Parken waar werd uitgelegd dat door de haven functie van SF er zo’n enorme expansie van de stad heeft plaatsgevonden. Door de handel zijn er in eerdere jaren ook zeer veel Aziaten naar SF gekomen op zoek naar geluk en een bestaan en mede hierdoor heeft SF de grootste Chinese community buiten China. De haven functie verklaart waarom je zoveel verschillende instromen van Aziaten, Indiërs, Latino’s etc. ziet waardoor het straatbeeld zo’n beetje 50/50 blank/gekleurd is. Door de invoering van de zeecontainer heeft SF helaas als belangrijke havenstad het afgelegd tegen andere steden daar de mogelijkheden tot doorvoer naar het binnenland, voornamelijk dat per trein, onvoldoende bleek te zijn. Na het bezoek aan het museumgedeelte konden we aan de overkant van de staat de pas voor toegang tot alle parken kopen en hadden we ons direct de toegang tot verschillende boten, welke daar aan de Hyde pier lagen, verschaft. Na een kort rondje over een van de boten, zijn we de heuvel opgelopen om zo bij Lombard street komen. In die straat zit een stukje straat met een stuk of wat haarspeldbochten om het zo mogelijk te maken de straat naar beneden te rijden. Het is het meest bochtige straatje van het land en x 1 auto breed. Als gevolg hiervan wringen er zich per dag zo’n 350 auto’s stapvoets door naar beneden. Wij zijn Lombardstreet lopend naar beneden gegaan wat op mijn birckenstocks welk oppassen was. Vanuit hier via little Italy door China town afgezakt naar het centrum om daar de bus weer op te stappen en ons naar de wijk te laten brengen waar onze B&B staat. Het was inmiddels vijf uur en we vonden het wel welletjes zo langzamerhand. Bij thuiskomst nog wat boodschappen gehaald en op de kamer wat gegeten waarna we 21.00 uur wel een mooie tijd vonden om te gaan tukken.